وقتی گوش جان با آوای زیبای

ش ل م چ ه..

ط ل ا ئ ی ه..

خ ر م ش ه ر..

ف ک ه..

د و کو ه ه...

 نوازش پیدا می کند،

دل بی قراری می کند. . .

و پر باز می کند..

پر باز می کند تا پرواز کند. . .

برود آن سوی آسمــــان ها...

با بی قراریش برود سر قرارش با شهـــدا

می رود تا خود را آرام کند. . .

می رود تا نگاه شهدا به او، حرف هایشان، نظر هایشان،

مرحمی شود بر زخم های نمک پاشیده شده اش...

 

پ.ن1: فردا عازم جنوب هستم.. میرم مهمونی شهدا، میرم تا خود ِ گم شدمو پیدا کنم... :(

پ.ن2: دعا کنین تو این مهمونی شهــدا خوب ازمون پذیرایی کنن.. تو اون گرما.. با شربت خنک شهــادت. . . :)

التمــــاس دعــا

خط خطــی شده در پنج شنبه 90/12/4ساعت 9:48 عصر به قلمِ فاطمــه یــــادگـاری ( ) |